AKP kongresinde gördüklerimiz, “biz daha kötüsünü yapana kadar kimse bizimle uzunluk ölçüşemez” manifestosu oldu.
Bundan bir tık az berbatı MHP kongresi idi. Mehmet Metiner bütün partiler bu mevzuda özensiz derken, aslında aklındaki örneğin MHP olduğunu en azından ben biliyordum.
MHP ve AKP’nin bu rekabeti Meral Hanım’ın partisinin ismini ne kadar hakikat koyduğu ve onu batağa çekmek isteyenlere karşı duruşunda ne derece haklı olduğunu ortaya çıkardı.
Ülkede meşruiyete dayanmadan iktidar ederken, yasalmış üzere yapmanın yan tesirlerini yaşamaya devam ediyoruz.
Bir taraftan demokratik olmanın bütün görsel ve yüzeyselliklerine sahibiz. Seçimler yapılıyor, adaletin bağımsızlığından dem vuruluyor, meclis iradesinden kelam ediliyor, kontrol sistemleri ima ediliyor.
Başka yandan bir gecede Türkiye tartışma bile yapmadan milletlerarası mukavelelere veda ediyor, ak dediğine kara diyebiliyor.
Ortalama bir ülkede hükümeti bir daha iktidara gelmemecesine tarihin geri dönüşümüne yollayacak olaylar, sıradan tercihler üzere servis ediliyor.
Bu yalın ve tereddüte yer bırakmayan gerçeklik aslında bugünleri anlamada bize kılavuz olacak kadar da önemli ve altı çizilmeyi hak ediyor.
Bir vakitler yazdığım bir yazıda AKP’nin iktisat anlayışını Anthony Quinn’in büyük devrimci ancak iktisat cahili Emiliano Zapata’yı canlandırdığı “Viva Zapata” sinemasıyla özdeşleştirmiştim.
Bugün bu yazıyı yazmazdım. Ayrıyeten Zapata’dan da aziz ruhu önünde özür dilerim. Ulvi Alacakaptan’ın “Bizim takva sandığımız aslında parasızlıkmış” vecizesinde yer aldığı üzere, AKP’de bizim cehalet sandığımız şark kurnazlığının önde gideniymiş.
Faizi artırıp, doları da artırabilecek kadar büyük bir iktisadi dehaya ne Keynes ne Friedman ne de Jean Baptiste Say sahipti.
AKP’nin iktisat siyaseti bırakın bilgisizlikle ithamı, en hafif tabirle üst seviye bir aklın adeta dantel üzere işlediği bir muvaffakiyet abidesidir. Burada tek sorun etiktir.
Etik tasanız yoksa, sonsuza kadar AKP’li olarak kalabilirsiniz.
Makyavel yaşasaydı herhalde kitabını en ufak bir tereddüt göstermeden günümüz Türkiye’sine atfederdi. Etik ile Siyasetin ortasındaki derin farkı, bize resmeden üstadın bile hayal etmedikleri 2021’de, Türkiye’nin geldiği sistemde sıradanlaştı.
Yastığımızın altına dolar ve altın sakladığımızı söz eden bir Liderimiz var. Öte yandan birebir Lider, Gebze’den Yalova’ya, Koşuyolu’ndan Fatih’e, Beykoz’dan Sarıyer’e, geçiş yaptığımızda bizden dolar bazında fiyat talep ediyor. Hastaneye her gidişimiz için devlet dolar bazında fiyat ödüyor. Anadolu’nun şehitlerle dolu toprağını süratle aşarak kentleri bağlayan otoyollar için ödediğimiz her kuruşun cent olarak karşılığı var. Yetmez diyene ismi İstanbul olan, Zafer olan havaalanları için ödenen ve üzerinde “IN GOD WE TRUST” yazan kağıtlara bağlanmış muahedeleri da gösterebiliriz.
Oğuz Atay’ın tabiriyle “mış üzere yapanların ülkesindeyiz.”
Ama bence bugünleri tanımlamak için gerçek bir referans arayacaksak Adam Fawer’in Olasılıksız’ına bakalım :
“Eğer bir şey yapabileceğini düşünürsen, aslında bu mümkün olmasa bile yapabildiğini görürsün. Şayet yapamayacağını düşünürsen, o vakit da çoğunlukla yapamazsın, zira denemezsin bile yapmayı”
Adalet ve Kalkınma Partisi siyaseten başarısız olmasına rağmen, giderek hayatımızı daha da kaplar hale gelmeye tam da bu model ile geldi.
Yapılamayacak olan her şeyi denedi.
Buna cemaatle işbirliğini ekleyin, 7 doruğuyla meşhur İstanbul’un siluetini gökdelenlerle değiştirmeyi ekleyin, devrilen trenleri, madende yok olan çalışanları yok saymayı ekleyin, kuvvetler ayrılığı kavramını yok etmeyi ekleyin, seçilmiş halk iradesine sırtını dönmeyi ekleyin. Liste kabarık. Son olarak da faizi artır”mış” üzere yapması bu olasılıksızlıklara bir yüzük taşı oldu.
Fakat bununla da yetinmeyip pandemi periyodunda grotesk bir kongre ile bizler şoklanmaya devam ettik.
Muhalefete ne kadar kızarsak kızalım bütün bu yaşananlar, işleri meşruiyet tabanında tutma uğraşından.
AKP meşruiyete haiz”miş” üzere yaparak en azından bu ülkede öteki tehlikeli eşiklere girilmesinin önünde duruyor.
Kim ne derse desin muhalefetin ve özünde bu halkın, dava peşindeki bu iktidara karşı Yunusça ferasetindendir bu:
“Biz gelmedik dava için, bizim işimiz sevda için, dostun meskeni gönüllerdir, gönüller yapmaya geIdik.”
Tahlil, Veysi Dündar 26.3.2021
Para Tahlil
