Saadeti Sarayda Bulanlar Kalpte Bulanlara Karşı
“İnsan 7’sinde neyse 70’inde de odur.” kelamı, Oğuzhan Asiltürk için geçerli değil. Zira Oğuzhan beyefendi 70 değil 86 yaşında.
86 yaşındaki birisi için pek akıcı biçimde kaygısını anlatıyor.
Diyor ki; “İstanbul Sözleşmesi’ni kaldırma konusunda Tayyip beyefendi hem fikir. Lakin kendi partisi içinde de buna muhalif düşünenler var ve bunu yapabilmek için Saadet Partisinin dayanağı gerekiyor.”
Kendi tabirleri bu biçimde olunca ister istemez inanmak prestij etmek durumundayız.
Tabi Tayyip Erdoğan’ın kendi partisi içindeki pozisyonu ve bu vakte kadar gösterdiği yönetme erki dikkate alındığında hangi isteğinin karşılanmadığı, hangi kararının uygulanmadığı sorusuna verilecek yanıt da ehemmiyet taşıyor.
Oğuzhan beyefendi üzere çağdaş Türk siyasi hayatının çabucak tamamına şahit bir siyasetçinin bu yanıtı bilmediğine inanmak güç.
Tayyip Erdoğan’ın bırakın İstanbul Mukavelesi üzere toplumun yalnızca belirli kısmının ismini bildiği bir hususta, çok daha güç bahislerde istediğini yaptıramayacağına inanmak güç. Aslında Erdoğan’ın yasa, yönetmelik, kararnameye bağlı bir bahiste alacağı karara muhalefet etmek güç.
Hukukun alanına giren bahislerde bile son derece açık kelamlı biçimde başına nazaran takılan bir önder İstanbul Mukavelesini sıkıntı ediyor olamaz.
Tekrar de Oğuzhan beyefendi bizlerin gözlerinin içine bakarak palavra söylemeyeceğine nazaran bu konuşma ikilinin ortasında geçmiş olmalı.
İstanbul Mukavelesi yeni bir mevzu değil. 2 sene evvelki belediye seçimlerinde de geçerli idi. O vakit demek ki kontrata dair bu türlü bir pazarlık, bu türlü bir konuşma olmamış.
Malum İstanbul seçimlerinin anahtarını Saadet Partisi çevirmişti. AKP’yi mecnuna döndüren minör farkın gerisinde Saadet’in o devirde Süleyman Soylu’nun ihanetle suçladığı hali vardı.
Saadet Partisi o hudutlu oyu ile İstanbul seçimlerinde Arşimet’in kaldıracı kararını görmüştü.
Erdoğan kolay matematiğe, pratiğe, pragmatizme adanmış siyasi mesleğinde sanırım İstanbul hezimetini kendi kalesine yediği gol olarak görmektedir.
Saadet Partisi Ulusal Görüş’ün kalbi, AK Parti gövdesidir.
Saadet Partisi inancın, AK Parti nefsin temsilcisidir.
Ulusal Görüş kalbi ile reddettiği siyaseti, nefsi ile benimsemiştir. Daha doğrusu nefsi önde tutanlar, bu yolda sert bir dönüş yapmayı tercih etmiştir.
Bir vakitlerin önde gelen temsilcilerinden Ulvi Alacakaptan’ın tabiriyle “Bizim takva dediğimiz aslında fakirlikmiş.” kelamının hayattaki karşılığı olmuştur AK Parti.
Bir tarafta mefkureleri hayata geçirmek için giderek daralan bir tabanda yol almaya çalışan Saadet Partisi, başka yanda, bırakın ülkeyi dünyayı hizaya getirdiğine kanaat getiren AK Parti.
Bu yaman çelişkide Saadet’i iç huzurunda bulanlara karşılık saadeti sarayda, 50-100 araçlık korkutucu kara araç konvoylarında bulanlar karşı karşıya gelmiştir.
Bütün bu öyküde bu vakte kadar kendini sarayda değil de, yürekte konumlamaktan imtina etmeyen Oğuzhan beyefendi ne oluyor da, tek bir mevzuya endeksli olarak saf değiştirmeyi ima ediyor. Buna dair neredeyse pazarlık yapıldığını tabir ediyor.
Bu sorunun karşılığını bilmek güç. En azından Oğuzhan beyefendiye direkt bu soruyu sorma talihi bulmak kolay değil. Tahminen yazımızı görür de karşılığını alabiliriz. Lakin muhakkak ki Oğuzhan beyefendisi söyletenler, Oğuzhan beyin söylediklerinden daha çok dikkate alınmalı.
Siyasetin o bildik dar ve dolambaçlı yolunda kısa yoldan büyük ikramiyeye koşanlar olduğu açık. Bunlara ikramiye olarak verilecek makam ve mevkilere karşılık, Oğuzhan beyin sözcü rolünde ikna edildiği anlaşılıyor.
Oğuzhan Asiltürk’ün bu ikna sürecinde itimat ettiği takımın siyasi ikbal için yüreği nefse tabi tutmaktan kaçınmadığı aşikar. Nefsin gereksinimini gidermek kolay değil. Kalbe huzur kâfi. Nefsi ise doyurmak mümkün değildir.
Bu aç gözlü iştahla Türk siyasi tarihinin son 20 yılına gözünü kapayan bu takımın Temel Lideri amaca koyduğu aşikar.
Bilge Lideri devirip, Saadeti AK Parti’ye bordalayıp fonksiyonsuz mecliste sandalye kapmak, bakan olmak takım devşirmek için adım atıldığı anlaşılıyor.
Muvaffakiyet talihi var mı bilmek sıkıntı. Fakat bu türlü bir yedeklemeyi içine sindirenlerin nefsin, kalbe galebe çalacağı bu seyahatin çıkacağı adayı iyi düşünmelerinde yarar var.
Yeryüzü herkesin muhtaçlığını karşımaya kâfi ama açgözlülüğünü karşılamaya yetmez.
Tahlil, Veysi Dündar 30.1.2021
Para Tahlil