Birkaç yıl önce – muhtemelen 2015’ti – korkunç bir insan seyri ne kadar kolay hayattan Hızlı bir ders aldım. Brezilya, São Paulo’daki bir konferansta öne çıkan bir yürüyüştüm ve varış uçağım çok rötar yaptı. Organizatörler, şehrin kötü etkisi altındaki yolcuları nedeniyle yerimi kaçıracağımdan endişe ederek, beni uçuşta karşılamamı ve helikopterle doğrudan kanat çatısına uçmamı ayarladı.
Sonra konferans rehberleri beni görevline götürmek için bekleyen bir araba vardı. Ve bir an için kendimi “Ne? Almalıyım” araba?”
Bu arada, gerçek hayatta kalmanın faydaları metroda dolaşırım.
Her neyse, bayağılığımdan çıkardığım ders, ayrıcalığın yozlaştırdığı, çok kolay bir şekilde bir yetki duygusu doğurduğuydu. Ve kesinlikle, Lord Acton’ın sözleriyle, muazzam manzaralar muazzam ölçüde yozlaştırır, bunun bir nedeni, çok alacağızlı insanlar normalde onları kötü davranışlarda bulunmalarını asla cesaret edemeyecek insanlara yönelenlerdir.
Bu nedenle Elon Musk’ın itibarını kaybetmesi karşısında şok olmadım. Büyülenmiş, evet; kim değil? Ama sadece onu araya sokmaya değil, aynı zamanda çok beğenilen bir ikonaya da alışmış son derece zengin bir adam, aurasını değerlendirmelerle çocuklarp sadece aynı zamanda yaygın bir alay konusu haline geldiğinde, ElbetteÇalıştırmayı bir şekilde saldırır ve bunu yaparak daha da kötüleştirir.
Daha ilginç olan soru, neden şimdi böyle insanlar tarafından yönetildiğimizdir. Çünkü açıkça huysuz oligark dönemlerini yaşıyoruz.
The Times’tan Kevin Roose’un geçtiğimiz günlerde işaretlediği gibi, Musk’ın teknoloji dünyasında hala birçok meraklı var. Onu mızımız bir velet olarak değil, dünyanın nasıl göründüğünü anlatan biri olarak görüyorlar; küçük insanlar. Ve bu ideolojinin taraftarlarının kendilerine yönelik çok fazla gücü var, bu güç henüz Musk gibilerini toplum içinde yuhalanmaktan yolcuları kadar uzanmıyor.
Ama bu nasıl mümkün olabilir?
Teknolojik ilerlemenin ve artan gayri safi evin hasılanın mutlu, özgürlükçü bir toplum yaratmamış olması gerçekten şaşırtıcı değil; geleceğin karamsar vizyonları, kendimi bildim bileli hem ciddi analizlerin hem de popüler yerlerinde temel yapı olmuştur. Ancak hem John Kenneth Galbraith gibi sosyal eleştirmenler hem de William Gibson gibi spekülatif yazarlar genellikle bireyselliği bastıran korporatist distopyalar hayal ettiler – dışlanmışlıklarını genel bakış sergileyen ince derili egomanyak plütokratların egemen olduğu toplumlar değil.
Peki ne oldu?
Cevabın bir kısmı, elbette, tepedeki zenginlik yoğunluklarının katıksız yapısıdır. Twitter fiyaskosundan önce bile birçok kişi Elon Musk’ı gerileyen yılları Howard Hughes ile karşılaştırıyordu. Ancak Hughes’un serveti, bugünün dolarlarıyla ölçülse bile, Tesla hislerindeki oğlu düşüşten sonra bile Musk’ınkiyle karşı karşıya kalan önemsizdi. Daha genel olarak, yaşlı en iyi tahminciler, en tepedeki yüzde 0,00001’in toplam servet içerme payının bugün kırk yıl öncesine göre neredeyse 10 kat olduğunu söylüyor. Ve çağdaş süper elitin muazzam zenginliği, çocukça davranma gücü de dahil olmak üzere kesinlikle çok fazla güç getirdi.
Bunun üzerine, bir sınıf olarak teşvik ketum olan süper zenginlerin çoğu, bunun yerine ünlü oldular. Dünyayı değiştirirken zenginleşen arketip yeni değil; en kısa sürede Thomas Edison’a kadar gider. Ancak bilgi teknolojisinde kazanılan büyük servetler, bu anlatıyı, baktığınız her yerde özenti veya Steve Jobs gibi görünen tiplerle tam gelişmiş bir tarikata dönüştürdü.
Gerçekten de, dahi girişimci kültü, kripto bozgununun yuvarlanmasında büyük bir rol oynadı. FTX’ten Sam Bankman-Fried gerçek bir ürün satmıyordu ve kimsenin anlayabileceğini tahmin edemiyoruz, eski maçların henüz iflas etmemiş ürünleri de yok: Bunca şüphelerden sonra kimse önemli bir gerçek dünya ürünü bulamadı. kara para aklama dışında kripto para birimi için kullanır. Bunun yerine Bankman-Fried’in sattığı şey, geleceğin normlarının yapamayacağı bir şekilde kavrayan dağınık dağınık, dağınık giyimli vizyonerin bir görüntüsüydü.
Elon Musk tam olarak aynı kategoride değil. Şirketleri gerçekten süren arabalar ve gerçekten uçan roketler üretiyor. Ancak şirketlerin satışları ve özellikle piyasa değeri, en kısa sürede, her geçen gün daha da çöpe atmaktan kendini alamadığı kişisel markasının gücüne bağlı.
Sonunda Musk ve Bankman-Fried, büyük zarar vermiş olan dahi girişimci efsanesini lekeleyerek sonunda bir kamu hizmeti yapıyorlar. Ancak şimdilik, Musk’ın Twitter maskaralıkları, bazılarımızın ne hakkında konuşmalarını gerçekten bilenler bilgi almak için gidilen yararlı bir kaynak haline gelen her şeyi aşağılıyor. Ve bu hikayenin mutlu bir sonu giderek daha olası hale gelir.
Oh, ve eğer bu beni köşe Twitter’dan men ederse – veya site kötü muamele nedeniyle ölürse – Mastodon’da artan sayıda Twitter mültecisinin kapsamıyle birlikte yöneticilerimin bir kısmını takip edebilirsiniz.
The Times yayınlamaya kararlı çeşitli harfler editör. Bu veya makalelerimizden herhangi biri hakkında ne istediğinizi kullanmak istiyorsunuz. İşte bazı ağırlıklar . Ve işte e-postamız: [email protected] .
The New York Times Görüş bölümü takip edin Facebook , Twitter (@NYTopinion) ve instagram .
