“Bağlılık, düşünmemek demektir, düşünmeye gerek duymamak demektir. Bağlılık, bilinçsizliktir.”
1984/ George Orwell
Berat Albayrak güya o Instagram bildirisini hiç yazmamış yada o Bakan iken 8 lirayı kovalayan dolar, gidişinden sonra; daha yeni bakan bile atanmamışken süratle düşmemiş üzere, bizden bunları hatırlamamamız isteniyor.
Tıpkı Orwell’in 1984’ünün hakimi Büyük Birader üzere bizi gözleyen ve her yaptığımızı bilmeye muktedir olan o kocaman göz misali bize bilmenin mutsuzluğunu haykırıyor :
“SAVAŞ BARIŞTIR. ÖZGÜRLÜK KÖLELİKTİR. CAHİLLİK GÜÇTÜR.”
Bu 3 cümle aslında herşeyin özeti.
Yalnızca bu 3 cümleyi alt alta yazın ve örnekleri sıralayın:
“Size 1 müjde vereceğim. 10 Şubat’ı bekleyin.”
Halk bekler! 10 Şubat’ta 3, uğursuz 13 Şubat’ta ise 13 şehit haberi gelir. Müjde falan yoktur. Tam da aykırısı vardır. Kara haber vardır. Ama kimse sormaz. “Müjde verecektiniz ancak kara haber geldi.”
Sonra güya müjde verilmiş üzere, hayat olağan akışında devam eder. Müjde kara haberdir.
Sonra herkes konutuna kapanmışken birden bir nida duyarız : LEBALEB
Ne demek Lebaleb? Leb : Dudak demek. Lebaleb dudak dudağa yani ağzına kadar demek. Meğer dudaklar birbirinden uzak olmalı.
Bütün stadlarda birebir fotoğraf ve yanında o slogan : TMM Temizlik-Mesafe-Maske.
Latife yapıyor olmalı birileri bizimle. Meğer latife falan değil. 1984’ün “Gerçek Bakanlığı” bu ülkede çoktan teşekkül etmiş. İsmine da “İletişim Başkanlığı” denmiş. Bize doğruları söyleyecekmiş.
https://www.trthaber.com/haber/gundem/iletisim-baskanligindan-yeni-nesil-dogrulama-platformu-558151.html
Düşünün daha 1 hafta evvel, İktidarın yayın organlarında Uludağ’da eğlenenler Boğaziçi protestocusuymuş, palavra tezgahlanmamış üzere.
Gerçek aslında yalnızca işimize gelendir. İşimize gelen herşey hakikat ve gelmeyen herşey palavra.
Bugün düğüm sürecindeyiz. Ve tahlil sürecinde yapılan herşey suça dönüştü. Şayet partinin işine yarayacaksa; Yavuz Sultan Selim 1675 yılında Edirne’yi fethetmiştir ve 1453 yılında İstanbul’u fetheden de Fatih değildir. Bizim gerçeğe değil onun izdüşümüne gereksinimimiz var ve o vakit işimiz çok kolaylaşır.
Anayasa’ya uymaz ancak anayasa yapacağımıza milleti ikna edebiliriz.
Uymadığımız anayasa ile iktidar olmamız, o kadar da önemli değildir. Bunu kimse hatırlamayacak ve bize hatırlatmayacaktır. Zira ne kadar bağımlı isek o kadar Özgürüz.
Veciz bir iktidar yandaşının açık kelamlı tabiri ile :
“BİAT EDECEKSİNİZ. Biat ederseniz Özgürsünüz. Biatda hudut yok, sonsuz bir özgürlük alanı var.
Dönelim Berat Albayrak’a? Neden bu kadar kıymetli?
Yanıtı yeniden 1984’de zımnî. Ne diyor Erdoğan? :
“Berat Bey’in evvel güçte, akabinde iktisatta ifa ettiği vazifelerdeki en büyük talihsizliği, damat sıfatının bu alanlardaki birikimi ve muvaffakiyetinin önüne geçirilmiş olmasıdır. Bir siyasetçi olarak bu işleri yapsaydı, değerlendirmeler daha objektif yapılabilirdi diye düşünüyorum.”
Halbuki bu ülkede güç yatırımları sorgulanıyor, iktisat bakanı olarak ayrılırken Berat beyefendi ne kadar kızgın olduğunu İnstagram’da şöyle paylaşmıştı :
“At izinin iti izine karıştığı, hak ve batılı ayırt etmenin zorlaştığı bu türlü çetin bir zamanda”
Muhakkak ki atlıların ortasına itler karışmış ve atların ayaklarını incitmiş.
Erdoğan’ın kelamlarını tepetaklak etsek yani asıl dizilimine koysak gerçek çok daha çıplak biçimde görünecek;
“Berat beyefendi evvel güçte, akabinde iktisatta ifa ettiği vazifelerdeki talihsizliğine karşın, damat sıfatı bu alanlarda öne geçseydi, değerlendirmeler daha objektif yapılabilirdi diye düşünüyorum”
Zira Berat beyefendi sıradan bir damat, babası Sadık Albayrak sıradan bir dünür değildir.
Sadık Albayrak Siyasal İslamcı ideolojinin tartışmasız otoritelerinden biri bazılarına nazaran birincisidir.
Ne demişti Berat beyefendi bir kere :
“Benim bu hayatta onur duyduğum iki unvan var. 1.si Sadık Albayrak’ın oğlu olmak, 2.si Recep Tayyip Erdoğan’ın damadı olmak,”
Bunlar boşa edilmiş kelamlar değildir. Tayyip Erdoğan ve Sadık Albayrak birebir davanın pratisyeni ve teorisyenleridir. İnanç=Dava=Parti’dir.
Sadık Albayrak tahminen de AK Parti’nin gerisindeki görünmeyen eldir. 30 küsur kitap. 1940larda başlayan hayat kıssası. Soğuk Savaş’tan çok kutuplu dünyaya İslamcılığın serüveni.
AKP’nin ideolojik çekirdeğinin tam ortasında parıldayan ufacık bir nüve.
“Yaşam şeklinize karışmışıyoruz ancak alkole 20 yılda 2000 kat artırım yaparız.
Hayat stilinize karışmıyoruz ancak bizden değilseniz taktığınız örtü bile palavra.
Ömür biçiminize karışmıyoruz lakin fikri iktidarımızı kuramadık.”
“AKP neden başarısız oldu ve olacak?” sorusunun yanıtıdır bunlar aslında. Siyasal İslamcı bir azınlığın ülkeye dikte etmek istediği ömür halinin, bir hamur üzere halden biçime giren amorf yapının ta kendisi.
Adeta cahilin yüreğini yedeklemiş bir kerameti kendinden menkul bilgi aslında.
“Ben daha çok bilgisiz ve okumamış, tahsilsiz kesitin ferasetine güveniyorum bu ülkede. Ülkeyi ayakta tutacak olanlar okumamış hatta ilkokul bile okumamış, üniversite okumamış bilgisiz halkın ferasetine ben güveniyorum” diyecek kadar da açıksözlü.
O vakit kelamı tekrar Orwell’le bağlayalım:
“Parti sırf kendisi için güç ister. Bizi ilgilendiren oburlarının iyiliği değil, yalnız ve yalnız iktidardır”
Tahlil, Veysi Dündar 23.2.2021
Para Tahlil
